فرابازیافت مواد غذایی و تاریخ مصرف
به گزارش وبلاگ لاراول، Upcycling یا فرابازیافت نوید می دهد ضایعات غذا را به وعده غذایی بعدی تان تبدیل کند. تولیدنمایندگان مواد غذایی چگونه آن تاریخ ها را روی بسته بندی محصول خود انتخاب می نمایند - و منظور آنها چیست؟
چگونه دوست دارید یک وعده غذای بازیافتی را نوش جان کنید؟ یا یک آب میوه با مواد فرآوری شده از دیگر محصولات جانبی مواد غذایی را بنوشید؟ بدون بازاریابی مناسب، این گزینه ها به عنوان اشتها آورترین گزینه ها به نظر نمی رسند.
اگر تردید دارید، آن را بیرون بیندازید.وارد موضوع upcycling شوید. این اصطلاحی نسبتاً اخیر برای مفهوم قدیمی استفاده از غذاهای کم ارزش یا محصولات جانبی فرآوری مواد غذایی برای فراوری محصولات غذایی نو است. نمونه های افتخارآمیز این مفهوم شامل سوسیس و کالباس تهیه شده از ضایعات گوشت، و مربا یا ژله های تهیه شده از میوه های بیش از حد رسیده است. در بسیاری از موارد، این ضایعات، در غیر این صورت، به عنوان خوراک دام استفاده می شدند یا به عنوان توده کمپوست ارسال می شدند.
آرم گواهینامه صادر شده فرابازیافت
تصویر: یک برنامه صدور گواهینامه ممکن است به زودی محصولی را که در فروشگاه محلی خود مشاهده خواهید کرد برچسب گذاری کند. انجمن غذای فرابازیافت شده
انجمن غذای فرابازیافت، غذاهای فرابازیافت شده را چنین تعریف می نماید که از موادی استفاده می نمایند که در غیر این صورت مستقیماً به مصرف انسان نمی رسند، با استفاده از زنجیره فراوری قابل آنالیز تهیه و فراوری می شوند و تأثیر مثبتی بر محیط زیست دارند. یک تعریف رسمی ممکن است به فراورینمایندگان این امکان را بدهد تا بازاریابی ای روی مخاطبان هدف خود داشته باشند و مصرف نمایندگان و فراورینمایندگان مواد غذایی را ترغیب نمایند تا محصولات فرابازیافت شده را در نظر بگیرند. این انجمن در سال 2021 یک استاندارد صدور مجوز فرابازیافت نو را راه اندازی نموده است. به زودی ممکن است شما یک برچسب نو را روی مواد موجود در فروشگاه مواد غذایی مشاهده کنید.
اجازه ندهید غذایی که باید در یخچال باشد بیش از دو ساعت در دمای بیش از 5ر4 درجه سانتیگراد بماند.ضایعات غذایی یک مشکل بزرگ است، و این فرایند نوپا، با نام نوی پر سر و صدا که برای جلب نظر مصرف نمایندگان طراحی شده است، می تواند به حل این مشکل یاری کند. ما به عنوان اقتصاد دان و مهندس غذا با شرکت های مواد غذایی کار نموده ایم تا ضایعات را به حداقل برسانیم و بازارهایی برای مواد غذایی کم استفاده، یا در غیر این صورت، اقلام غذای دور ریز پیدا کنیم. نحوه کار فرابازیافت را در این جا ارائه می دهیم.
تصویر: کارگران در یک مزرعه کاهو برداشت می نمایند. بیش از 40٪ از بعضی از محصولات ترد در نهایت هدر می رود. سندی هافکر / خبرگزاری فرانسه
مقادیر زیادی غذا هدر می رود
در سطح دنیای، بیش از یک سوم از کل فراوری مواد غذایی جاری در مکانی بین مزرعه یا محل فراوری و سطل آشغال مصرف نماینده از بین می رود یا هدر می رود. تلفات مواد غذایی ممکن است به علت حمل و نقل نامناسب یا شرایط نگهداری در مزرعه یا فرآیند توزیع مواد غذایی باشد، در حالی که ضایعات مواد غذایی اغلب از محدود بودن ماندگاری آنها در خرده فروشی ها ناشی می گردد یا مصرف نمایندگان به سادگی از محصولات فاسد شدنی قبل از خراب شدن در یخچال نگهداری نمی نمایند.بر اساس شرایط استفاده شده برای آزمایش، این شرکت سپس با استفاده از مدت ماندگاری تخمین زده شده از آزمایش تسریع شده، ماندگاری واقعی را بر اساس فرمول محاسبه می نماید.برآورد سالانه ضرر و زیان محصولاتی که در سراسر دنیا از بین می فرایند، مانند میوه ها و سبزیجات، بیش از 20٪ است، و برای سبزیجات برگ دار و میوه های گرمسیری بیش از 40٪ است. فقط در ایالات متحده، تخمین اتلاف و ضایع شدن مواد غذایی طی سال های اخیر از 200 تا 300 میلیارد دلار بوده است. هم سازمان تجارت دنیای و هم سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل با مطرح کردن موضوع به حداقل رساندن هدر رفت و ضایع شدن مواد غذایی بر جلوگیری از ناامنی غذایی تأکید نموده اند.
علاوه بر تأثیر مالی، ضایعات غذا به مسائل زیست محیطی نیز می افزاید. FAO تخمین می زند که حدود 8٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای در دنیا می تواند در اثر کربن ناشی از اتلاف مواد غذایی و ضایعات آنها باشد. محل دفن زباله فراوری گازهای گلخانه ای می نماید و برآورد اخیر آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده نشان می دهد که ضایعات مواد غذایی منفرداً بزرگترین سهم را در حجم دفن زباله دارد که بیش از یک پنجم محل تخلیه را به خود اختصاص می دهد.
علاوه بر این، هنگام ضایع شدن غذا، تمام منابع طبیعی مورد استفاده برای فراوری غذا، از جمله آب، انرژی و منابع زمینی هدر می رود.
پوست ها، پوسته ها و مواد اولیه اصلی آنها
از نظر مالی، یافتن محل های فروش محصولاتی که در صورت عدم فروش، ضایعات محسوب خواهند شد در بازار امری منطقی است و صنایع غذایی این واقعیت را تشخیص می دهند. بیشتر آن چه پس از پردازش غذا به عنوان زباله باقی می ماند، حاوی اجزای غذایی ارزشمندی است، حتی اگر در حال حاضر فقط برای خوراک دام استفاده می گردد یا فقط دور ریخته می گردد. خوشبختانه، قوانین فعلی الزام می نماید که با خوراک دام همچون غذای انسان رفتار گردد، بنابراین بسیاری از جریان های زباله در حال حاضر با استفاده از روش های بهداشتی اداره می شوند و برای مصرف انسان بی خطر هستند.براساس مدت ماندگاری معین شده در یک مطالعه چالش، این شرکت سپس می تواند محصول را با تاریخ استفاده تا برچسب گذاری کند که اطمینان حاصل کند مردم مدتی به مقدار کافی طولانی قبل از این که محصول دیگر ایمن نباشد، آن را مصرف می نمایند.
تصویر: غلات و حبوبات از یک بسته داخل کاسه ریخته می گردد. در میان وعده ها و غلات صبحانه می توان از مواد تشکیل دهنده پیشرفته استفاده کرد. میلان مارکوویچ / E + به وسیله گتی ایماژ
شرکت ها تنها باید ماندگاری ایمن یک محصول را معین نمایند.در حال حاضر تعدادی از محصولات فرابازیافت شده ارزان مالی در بازار موجود است. تفاله میوه - تمام قسمت های رشته ای به جامانده پس از فراوری آب میوه - طعم و محتوای غذایی غذاهای میان وعده را تقویت می نماید. مخلوط های گندم - هر آن چه پس از آسیاب به جامانده و آرد نیست - به غلات صبحانه اضافه می شوند تا محتوای ویتامین ها، مواد معدنی و فیبر را افزایش دهند. پروتئین آب پنیر حاصل از فراوری پنیر، محتوای پروتئین قالب های سلامت و لرزنده های پروتئین را افزایش می دهد.
آردی از محصولات جانبی تفاله ای فراوری شیر سویا و بادام ساخته شده است که به عنوان مخلوط های پخت یا آردهای فرابازیافت شده به فروش می رسد. ماء الشعیر دست سازی وجود دارد که از مازاد نان فروخته نشده به عنوان بستر تخمیر استفاده می نماید. گروهی هستند که قبل از خراب شدن، محصولات سطح دوم را جمع آوری و توزیع می نمایند. نمونه های دیگر شامل آرد پوسته اسپند، پوست خشک شده سبزیجات به عنوان مواد سوپ و پودرهای ساخته شده از میوه ها و سبزیجات زائد است که می توانند به نوشیدنی ها و میان وعده ها اضافه شوند.
با همکاری همکارانمان در مرکز محصولات غذایی و کشاورزیِ رابرت ام. کر در استان اوکلاهما، این فرصت را داشته ایم که روی تعدادی از محصولات که غذای فرابازیافتی محسوب می شوند کار کنیم.
ایده هایی برای محصولات بازیافتی با کیفیت بالا به وسیله محققانی در مرکز ما ارائه می گردد که یک جریان زباله با پتانسیل استفاده نشده را شناسایی می نمایند، یا چنین ایده هایی از یک کارآفرین که یک ایده محصول دارد نشأت می گیرد. در هر صورت، تیم های بین رشته ای در این جا ایده هایی را ایجاد می نمایند، نمونه های آزمایشی را فراوری می نمایند، و در نهایت ارزیابی های حسی را انجام می دهند - یعنی به ظاهر، طعم، عطر یا بافت یک محصول نو بالقوه می پردازند.
چه چیزی به ماندگاری بیشتر غذاها یاری می نماید؟ محتوای رطوبت کمتر، اسیدیته بالاتر، قند یا نمک بیشتر.
تصویر: یک ردیف از افراد نشسته از پشت. داوطلبان برای انجام ارزیابی های حسی از محصول نو احتمالی وارد عمل می شوند - ظاهر، طعم، بو و احساس آن چگونه است؟ خدمات ارتباطی FAPC ، CC BY-ND
یکی از نمونه های اخیر ایجاد یک چیپس میان وعده نو از دانه های مصرفی ماء الشعیر، زباله های جامد فراوری شده در این صنعت، است. پروژه جاری دیگر ایجاد Kpomo است. این غذا در نیجریه با نام های Ponmo یا Kanda نیز شناخته می گردد، جایی که به طور سنتی محبوب است. این غذا از پوست گوشت گاو که تمیز و از قبل پخته شده است درست می گردد.
با هر محصول غذایی، استقبال مصرف نماینده تا حد زیادی به طعم، راحتی و قیمت بستگی دارد. با حرکت به جلو، فراوری نمایندگان مواد غذایی هنوز هم به محصولات نوی احتیاج دارند که از منابع زاید ساخته شده اند تا از نظر مالی این کار منطقی باشد. اما تحقیقات نشان داده است که آوازه اصطلاح upcycled یا فرابازیافت شده به عنوان نماینده برای پایداری محیط زیست بر روی برچسب مواد غذایی، بین جوانان نو و قدیم طنین انداز می گردد و احتمال خرید این محصولات را از طرف آنها بیشتر می نماید. غذاهایی با برچسب upcycled هم اکنون در انتظار دلار خرید شما هستند.
20 درصد مواد غذایی هدر رفته در خانواده های انگلیس به علت سوء تعبیر از برچسب تاریخ مصرف است.
تاریخ مصرف
تصویر: چه موقع این همه، برای خوردن خطرناک می گردد؟ ریچ جانستون ، CC BY-NC-ND
هیچ کس نمی خواهد غذای خراب برای خانواده خود سرو کند. متقابلاً، مصرف نمایندگان نمی خواهند غذا را بی مورد دور بریزند - اما مطمئناً این کار را می کنیم. وزارت کشاورزی ایالات متحده تخمین می زند که آمریکایی ها هر ساله معادل 162 میلیارد دلار غذا، در سطح خرده فروشی و مصرف نماینده، دور ریز می نمایند. مقدار زیادی از آن مواد غذایی در حالی دور ریخته می گردد که هنوز برای خوردن امن است.
بخشی از این ضررها به علت سردرگمی مصرف نمایندگان در خصوص تاریخ استفاده و تاریخ برترین استفاده مندرج روی بسته بندی های مواد غذایی است. بیشتر مصرف نمایندگان آمریکایی گزارش می نمایند که قبل از خرید یا مصرف یک محصول، تاریخ را آنالیز می نمایند، حتی اگر به نظر نرسد درک خوبی از آنچه تاریخ به آنها می گوید داشته باشند. فروش به وسیله، برترین حالت در استفاده با، تاریخ مصرف - همه آنها معنی های مختلفی دارند. برخلاف تصور رایج، سیستم فعلی قدمت محصولات غذایی در واقع به گونه ای طراحی نشده است که به ما یاری کند بفهمیم چه چیزی در یخچال از مرز خوراکی بودن به غیرقابل خوردن عبور نموده است.
در حال حاضر، شرکت های غذایی ملزم نمی شوند به استفاده از یک سیستم یکنواخت برای معین نوع تاریخ بر روی محصول غذایی خود، و این که چگونه تاریخ را در فهرست معین نمایند و یا حتی این که اصلاً احتیاج به درج تاریخ روی محصول خود دارند یا نه. قانون برچسب گذاریِ تاریخ غذا در سال 2016، که اکنون در دستور کار کنگره است، میخواهد شرایط را به وسیله تمایز واضح بین غذاهایی که ممکن است از اوج کیفیت خود گذشته اما هنوز برای خوردن مناسب هستند و غذاهایی که مصرف آنها ایمن نیست، بهبود بخشد.
سیستم فعلی قدمت محصولات غذایی در واقع به گونه ای طراحی نشده است که به ما یاری کند بفهمیم چه چیزی در یخچال از مرز خوراکی بودن به غیرقابل خوردن عبور نموده است.جدا از موارد برچسب گذاری، این تاریخ ها چگونه حتی فراوری می شوند؟ فراوری نمایندگان مواد غذایی، به ویژه شرکت های مقیاس کوچک که تازه وارد تجارت مواد غذایی می شوند، اغلب اوقات در این که چه تاریخ مصرفی باید بر روی کالاهای خود بگذارند، مشکل دارند. اما فراوری نمایندگان چند راه - هم هنری و هم علمی - دارند تا بفهمند غذای آنها برای چه مدت خورده شدن امن است.
تصویر: تاریخ ها می تواند مربوط به محصولات چرخشی باشد، و لزوما به معنای زمانی که خوردن غذا بی خطر است نیست.MdAgDept ، CC BY
انجمن غذای فرابازیافت، غذاهای فرابازیافت شده را چنین تعریف می نماید که از موادی استفاده می نمایند که در غیر این صورت مستقیماً به مصرف انسان نمی رسند، با استفاده از زنجیره فراوری قابل آنالیز تهیه و فراوری می شوند و تأثیر مثبتی بر محیط زیست دارند.
سردرگمی مصرف نماینده
یک مطالعه تخمین زده است که 20 درصد مواد غذایی هدر رفته در خانواده های انگلیس به علت سوء تعبیر از برچسب تاریخ مصرف است. با توسعه همین برآورد به ایالات متحده، یک خانوار میانه 4 نفره، سالانه 275 تا 455 دلار بابت دور ریز غیر لازم مواد غذایی از دست می دهند.به علت نگرانی اشتباه در خصوص ایمنی غذا، 91 درصد از مصرف نمایندگان گهگاه غذا را بر اساس تاریخ فروش تا دور می ریزند - که اصلاً در خصوص ایمنی محصول نیست. تاریخ های فروش تا در واقع به این معناست که فروشگاه ها بدانند چگونه انبار گردانی نمایند.
یک نظر سنجی که به وسیله مؤسسه بازاریابی مواد غذایی در سال 2011 انجام شد، نشان داد که 37 درصد از مصرف نمایندگان در میان اقدامات خود برای ایمن نگه داشتن غذا، مواد غذایی را هر بار که از تاریخ مصرف گذشته است، دور ریخته اند - حتی اگر این تاریخ فقط اوج کیفیت را نشان دهد آن طور که به وسیله سازنده معین شده است.
بیشترین چیزی که می توانیم از تاریخ های ذکر شده در حال حاضر در خصوص محصولات غذایی به دست آوریم، یک ایده کلی در خصوص مدت زمان حضور آن کالای خاص در بازار است. آنها به مصرف نمایندگان نمی گویند که چه زمانی محصول از امن بودن به ناامن بودن تبدیل می گردد.
در این جا در وهله اول نحوه ارائه این تاریخ ها به وسیله فراوری نمایندگان آمده است.
فهمیدن این که چه زمانی غذا فاسد شده است
عوامل زیادی معین نماینده عمر مفید یک ماده غذایی، هم از نظر ایمنی و هم از نظر کیفیت، است. به طور کلی چه چیزی به ماندگاری بیشتر غذاها یاری می نماید؟ محتوای رطوبت کمتر، اسیدیته بالاتر، قند یا نمک بیشتر. فراورینمایندگان بعلاوه می توانند مواد غذایی را تحت عملیات حرارتی یا تابش قرار دهند، یا از روش های دیگر فرآوری استفاده نمایند، یا مواد نگهدارنده ای مانند بنزوات ها را اضافه نمایند تا به محصولات یاری نمایند تا ایمنی و طراوت خود را برای مدت طولانی تری حفظ نمایند.آمریکایی ها هر ساله معادل 162 میلیارد دلار غذا، در سطح خرده فروشی و مصرف نماینده، دور ریز می نمایند. مقدار زیادی از آن مواد غذایی در حالی دور ریخته می گردد که هنوز برای خوردن امن است.اما بدون این که اجزاء ترکیبی، مواد افزودنی یا روش های عمل مهم باشد، باید بدانیم که هیچ غذایی برای همواره ماندگار نیست. شرکت ها تنها باید ماندگاری ایمن یک محصول را معین نمایند.
شرکت های بزرگ مواد غذایی ممکن است مطالعات چالش میکروبی را روی محصولات غذایی انجام دهند. محققان، یک میکروارگانیسم بیماری زا (که می تواند باعث بیماری مردم گردد) را اضافه می نمایند که مربوط به آن محصول خاص است. به عنوان مثال، آنها می توانند فهرستریا مونوسیتوژنز را به گوشت های خوراکی بسته بندی شده در یخچال اضافه نمایند. این باکتری باعث فهرستریوز می گردد، که عفونتی جدی مخصوص زنان باردار، بزرگسالان مسن تر و بچه ها خردسال است.
محققان سپس غذای آلوده را در شرایطی که احتمالاً در حمل و نقل، ذخیره سازی، فروشگاه و خانه های مصرف نمایندگان تجربه خواهد نمود، ذخیره می نمایند. آنها بعلاوه در خصوص دما، رفتار نادرست و غیره فکر می نمایند.
هر میکروارگانیسم مضر دارای یک دوز عفونی فرق دارد، که مقداری از آن ارگانیسم است که باعث بیماری افراد می گردد. پس از دوره های متنوع زمانی ذخیره سازی، محققان این محصول را آزمایش می نمایند تا معین نمایند در چه مرحله ای سطح میکروارگانیسم های موجود، آن قدر زیاد است که محصول ایمن محسوب نمی گردد.
با هر محصول غذایی، استقبال مصرف نماینده تا حد زیادی به طعم، راحتی و قیمت بستگی دارد.براساس مدت ماندگاری معین شده در یک مطالعه چالش، این شرکت سپس می تواند محصول را با تاریخ استفاده تا برچسب گذاری کند که اطمینان حاصل کند مردم مدتی به مقدار کافی طولانی قبل از این که محصول دیگر ایمن نباشد، آن را مصرف می نمایند. شرکت ها معمولاً تاریخ را حداقل چند روز زودتر از تاریخی برچسب می زنند که آزمایش محصول معین می نماید که محصول دیگر بی خطر نخواهد بود. اما هیچ استانداردی برای طول این حاشیه ایمنی وجود ندارد، و این به صلاحدید سازنده تنظیم شده است.
تصویر: آیا حتی می دانید منظور سازنده از این تاریخ چیست؟ Sascha Grant، CC BY-NC-ND
گزینه دیگر برای شرکت های غذایی استفاده از ابزارهای مدل سازی ریاضی است که بر اساس نتایج مطالعات چالش متعدد قبلی ایجاد شده است. این شرکت می تواند اطلاعاتی مانند نوع خاص محصول، مقدار رطوبت و مقدار اسیدیته و دمای ذخیره سازی مورد انتظار را در یک ماشین حساب وارد کند. با برنامه ای که این ماشین دارد، تقریبی از مدت زمان ایمن بودن محصول در این شرایط ارائه می گردد.
بیشتر آن چه پس از پردازش غذا به عنوان زباله باقی می ماند، حاوی اجزای غذایی ارزشمندی است، حتی اگر در حال حاضر فقط برای خوراک دام استفاده می گردد یا فقط دور ریخته می گردد.ممکن است شرکت ها همان چیزی را که آزمایش ایستا نامیده می گردد نیز انجام دهند. آنها محصول خود را برای مدت طولانی تحت شرایط معمولی که ممکن است در حمل و نقل، ذخیره سازی، فروشگاه و خانه های مصرف نماینده با آن رو به رو گردد، ذخیره می نمایند. این بار آنها هیچ میکروارگانیسم اضافی اضافه نمی نمایند.
آنها فقط به صورت دوره ای از محصول نمونه برداری می نمایند تا از نظر ایمنی و کیفیت، از جمله تغییرات فیزیکی، شیمیایی، میکروبیولوژیکی و حسی (طعم و بو)، آن را آنالیز نمایند. هنگامی که شرکت طولانی ترین زمان ممکن برای ذخیره سازی محصول را از نظر ایمنی و کیفیت معین کرد، آنها محصول را با تاریخی که خیلی زودتر است برچسب گذاری می نمایند تا مطمئن شوند مدتی طولانی قبل از مرز زمانی ایمن، محصول یا با برترین کیفیت، مصرف شده است .
ضایعات غذایی یک مشکل بزرگ است.شرکت ها بعلاوه ممکن است محصول را در محفظه های ذخیره سازی ویژه ای که دما، غلظت اکسیژن و سایر عوامل را کنترل می نمایند برای تسریع در زوال آن نگهداری نمایند تا عمر مفید تخمین زده شده با سرعت بیشتری معین گردد (که این، آزمایش تسریع شده نامیده می گردد). بر اساس شرایط استفاده شده برای آزمایش، این شرکت سپس با استفاده از مدت ماندگاری تخمین زده شده از آزمایش تسریع شده، ماندگاری واقعی را بر اساس فرمول محاسبه می نماید.
شرکت های کوچک تر ممکن است بر اساس طول مدت ماندگاری که رقبای خود استفاده می نمایند، تاریخی را بر روی محصول خود بنویسند یا ممکن است از مواد مرجع استفاده نمایند یا از متخصصان ایمنی غذا در خصوص تاریخ درج محصول خود مشاوره بخواهند.
حدود 8٪ از کل انتشار گازهای گلخانه ای در دنیا می تواند در اثر کربن ناشی از اتلاف مواد غذایی و ضایعات آنها باشد.
تصویر: گاهی اوقات ظاهر محصول یک بانگ واضح است. استیون دپولو ، CC BY
حتی برترین تاریخ ها نیز فقط راهنما هستند
مصرف نمایندگان خود بخش بزرگی از ایمنی مواد غذایی را در دست خود دارند. آنها باید پس از خرید غذا، از جمله با ذخیره مواد غذایی در شرایط بهداشتی و در دمای مناسب، با خیال راحت از پس نگهداری آنها برآیند. به عنوان مثال، اجازه ندهید غذایی که باید در یخچال باشد بیش از دو ساعت در دمای بیش از 5ر4 درجه سانتیگراد بماند.برآورد سالانه ضرر و زیان محصولاتی که در سراسر دنیا از بین می فرایند، مانند میوه ها و سبزیجات، بیش از 20٪ است، و برای سبزیجات برگ دار و میوه های گرمسیری بیش از 40٪ است. اگر کالایی دارای تاریخ مصرف بر روی بسته بندی است، مصرف نمایندگان باید برای معین زمان استفاده یا فریز کردن آن تاریخ را دنبال نمایند. اگر برچسب بسته بندی آن فروش تا باشد یا هیچ تاریخی نداشته باشد، مصرف نمایندگان باید توصیه های مربوط به زمان نگهداری مواد غذایی را که در یخچال یا فریزر و یا کمد نگهداری می شوند، رعایت نمایند.
و از عقل سلیم خود بهره ببرید. اگر چیزی کپک قابل رؤیت، یا بوی نامطبوع داشته باشد، یا قوطی برآمده باشد یا علائم مشابه دیگری وجود باشد، فساد وجود دارد و این فساد می تواند وجود میکروارگانیسم های خطرناک را نشان دهد. در چنین مواردی، از قانون اگر تردید دارید، آن را بیرون بیندازید بهره ببرید. حتی چیزی که دارای ظاهر و بوی نرمال است می تواند به صورت بالقوه برای خوردن ایمن نباشد، مهم نیست که برچسب آن چه باشد.
در سطح دنیای، بیش از یک سوم از کل فراوری مواد غذایی جاری در مکانی بین مزرعه یا محل فراوری و سطل آشغال مصرف نماینده از بین می رود یا هدر می رود.
منبع: رادنی هالکامب، دانیل بلمر، Oklahoma State University، لوندا نوادیکه ، Kansas State University
منبع: راسخون